Retoucheren is niet alleen een trucje (want dat is het), het is ook een keuze. En die keuze hangt volledig af van het doel van de foto. Fotografeer ik een model voor een modetijdschrift, dan werk ik anders dan wanneer ik jou in de studio ontvang voor een persoonlijke sessie. Het verschil? Een ideaalbeeld tegenover jouw echte lijf.
In de commerciële wereld draait alles om perfectie. Of beter gezegd: om de illusie van perfectie. Een model is dan geen individu, maar de drager van een merk. De vrouw die een jurk toont in een campagne, of de man in een parfumreclame, staat daar niet als zichzelf. Ze staan voor een boodschap: luxe, schoonheid, jeugdigheid, begeerte.
Daar hoort een vlekkeloos plaatje bij. Cellulitis op de billen? Weg. Een buik die meeplooit wanneer je zit? Gladgestreken. Een vinger die net wat te kort lijkt? Verlengd. In modelfotografie kunnen de regels meedogenloos zijn. De kijker mag niet worden afgeleid door iets dat de droom zou kunnen verstoren.
Ik heb shoots gedaan waarbij ik letterlijk uren bezig was om elk plooitje in de kleding recht te trekken, om iedere porie van de huid glad te trekken, om elk haartje dat verkeerd ligt weg te schilderen. Het resultaat is een beeld dat schitterend kan zijn, maar ook totaal onbereikbaar voor échte mensen. Het is een ideaalbeeld. Een lichaam dat in de echte wereld niet bestaat.
En daar heb ik verder geen moeite mee, zolang je maar weet waar je naar kijkt: je kijkt naar een fantasie, een fictie en niet naar de vrouw of man zelf. Meet jezelf daarom nooit maar dan ook nooit af aan een geretoucheerd beeld. Het is een strijd die je onmogelijk kunt winnen. Hoe goed je je best ook doet en hoeveel geld je er ook tegenaan smijt.
Heel anders wordt het als jij bij mij een persoonlijke sessie boekt. Een naaktshoot, een boudoirshoot, een erotische serie — noem het maar. Dan gaat het niet om een merk of een ideaal, maar dan gaat het om jou. Je lijf zoals het hier en nu is. Je huid die jouw verhaal draagt.
In zo’n sessie ga ik niet liegen over wie jij bent. Ik ga je niet veranderen in een gladgestreken pop. Wat ik wél doe, is kleine dingen opruimen die je zelf waarschijnlijk ook liever kwijt bent.
Een puistje op je voorhoofd dat er volgende week niet meer zit. Rode uitslag op je binnenbenen omdat je net iets te lang op een krukje hebt gezeten. Een schrammetje van de hond — die maak ik minder zichtbaar of haal ik helemaal weg. Wat jij wil.
Niet omdat je die niet zou mogen hebben, maar omdat ze niet uitdrukken wie jij bent. Het zijn toevalligheden, tijdelijke storingen. Je littekens, moedervlekken, sproeten of striemen laat ik in principe staan. Want dat bén jij. En dat maakt jou (en je foto) uniek. Alles in overleg natuurlijk. Wil je juist wel dat ik bepaalde littekens of tatoeages verwijder dan doe ik dat natuurlijk. Het worden jouw foto's. Jij moet er blij mee zijn. En daar ga ik voor zorgen! Daar gaan we sámen voor zorgen.
Er is één regel waar ik me altijd aan houd: ik verander jou niet. Ik maak je geen maatje kleiner, ik vergroot je borsten niet, ik trek je schaamlippen niet strak. Jouw poes blijft jouw poes, jouw piemel blijft jouw piemel — met alles wat daar zichtbaar aan is. De kleur, de textuur, de vorm. Dat is wie je bent, en dat laat ik zien. Tenzij jij zegt dat het anders moet. Maar uit mezelf ga ik geen schaamlippen kleiner maken of weghalen. Van je gezicht blijf ik zoveel mogelijk af. Rimpels geven je karakter. Niets zo charmant als lachrimpels. Door die weg te halen, haal ik ook een stukje van jou weg. Van je karakter. Dat willen we niet.
Wat ik wél doe, is jou zo goed mogelijk meehelpen. Ik ruim afleidende details op. Dingen waar je blik bij blijft hangen, terwijl de foto eigenlijk iets heel anders vertelt. Denk aan dat ene pukkeltje op je wang: als dat weg is, zie je ineens weer je ogen, je blik, je expressie. Last van eczeem? Niet op mijn foto's. Wallen onder je ogen? Ik haal ze niet weg, want dan krijg je een ander gezicht. Letterlijk. Maar ik maak ze wel minder zichtbaar. Dat is meehelpen.
Of stel dat je huid rood is uitgeslagen omdat je zenuwachtig was of net uit de kou kwam. Dat haal ik weg, zodat je weer de warmte ziet die er wél was toen we de foto maakten. Het zijn kleine ingrepen die niet verhullen wie jij bent, maar die jouw kern juist veel sterker naar voren brengen.
Retoucheren kan ook betekenen: het beeld van storende elementen ontdoen zodat het geheel meer zeggingskracht krijgt. Bij de bovenstaande foto van Lana kun je het allemaal duidelijk zien:
Ooit fotografeerde ik een vrouw die voor het eerst naakt voor de camera stond. Ze was trots dat ze de stap had gezet, maar haar huid had haar flink in de steek had gelaten. Ze had last van een heftige irritatie aan de binnenkant van haar dijen. Ze wilde een erotische shoot, als cadeau voor haar vriend, maar zó wilde ze natuurlijk niet op de foto. Dus eigenlijk wilde ze liever afzeggen. Omdat ze nét al haar moed bij elkaar had geschraapt vond ik dat ik eerst moest kijken of ik het in de nabewerking kon weghalen. Ze stuurde een foto. En eerlijk? Ik schrok me kapot. Maar ik dach wel dat ik het zou kunnen weghalen. Ik bewerkte de foto die ze me gestuurd had en ik liet haar het resultaat zien. Er viel een last van haar schouders. "Is het besmettelijk? Heb je er zoveel last van dat het je gaat beheersen? Heb je er geen vertrouwen in dat ik het helemaal kan wegpoetsen?" Gelukkig was het antwoord op alle vragen "nee". "Dan kom maar gewoon. Als je niet tevreden bent met het resultaat dan hoef je me niet te betalen."
Ik zag de paniek in haar ogen toen ze haar slipje uittrok, maar ze merkte al snel aan mij dat het voor mij geen punt was. Ik had het immers al gezien en mijn besluit was al genomen. Toen zette zij de knop ook om.
Het is duidelijk dat die infectie niet bij haar hoort. De irritatie tussen haar dijen haalde ik dus weg, zodat de focus weer terugging naar haar houding, haar ogen, haar zelfverzekerdheid. En ja, naar haar poes in plaats van naar het geïnfecteerde gebied daarnaast. Want die mocht expliciet in beeld komen.
Je ziet hier ook duidelijk dat ik een mooie techniek gebruik. Niet simpel blurren of filteren of overschilderen...Nee, de huidstructuur is mooi intact gebleven. Dat is het verschil tussen een professionele retouch en 'even een filtertje toepassen'.
De moedervlek op haar borst liet ik zitten. Dat kleine stipje gaf de foto karakter. Het maakte haar foto háár foto. Dáár gaat het om.
Het is ook al voorgekomen dat een model me op de ochtend van de shoot belde om op te biechten dat ze na een wat wilde nacht een grote blauwe plek op haar kont had. Ze had er begrip voor als dat voor mij aanleiding zou zijn om de shoot af te zeggen. Helemaal niet nodig gelukkig. Een blauwe plek haal ik zo weg.
Misschien klinkt het vreemd, maar bij mij zit je meestal al naakt aan de koffie. Dat heeft niets te maken met voyeurisme, maar met techniek. Je kunt trouwens een badjas of iets los aantrekken, dus zo bloot zit je nou ook weer niet. Strakke kleding laat sporen achter: rode strepen van je bh, knellende afdrukken van je jeans. Door meteen uit te kleden, krijgt je huid de tijd om te ontspannen voordat ik de camera pak. Ik heb er een hele blog aan gewijd. Trekken de verkleuringen en de inkepingen niet op tijd weg? Dan doe ik dat in de nabewerking.
En ja, dat betekent dat ik je kan zien zoals je bent. Zonder bescherming, zonder façade. Dat is spannend, soms confronterend, maar altijd bevrijdend. Want vanaf dat moment ligt alles op tafel: jouw lichaam, met alles erop en eraan. Retoucheren komt pas achteraf, en altijd met respect voor dat lichaam zoals het is.
Bij modelfotografie maak ik iemand mooier dan ze is. Bij jou laat ik je zien zoals je bent — maar dan op je allermooist.
Retoucheren is geen ja-of-nee-vraag. Het is altijd: waarom en voor wie. Bij modellen gaat het om een droombeeld, een glanzende illusie waar geen plooi of rimpel mag bestaan. Bij persoonlijke sessies gaat het om jou. Jij blijft herkenbaar, jij blijft jezelf, maar ik help je door toevallige storingen uit de weg te ruimen. Het heeft geen zin om spannende foto's aan je partner te geven om daarna de vraag te krijgen: "Geile plaatjes hoor! Wie is het?".
Dus ja, ik haal gerust een puistje weg. Ik haal eczeemplekken en aambeien weg en maak de wallen onder je ogen minder zichtbaar. Maar jouw littekens, je huid, je poes, je piemel — die blijven zoals ze zijn. Want dat is het verschil tussen een steriel plaatje en een foto die iets over jou vertelt.
Dus wil je rauw en echt? Wil je een illusie verkopen? Gaan we er tussenin zitten? Praat er met me over. Het mag allemaal. Wees welkom bij Your Naked Skin.
👉 Wil je dit verschil zelf ervaren? Boek een sessie, en ontdek hoe krachtig je eigen lichaam is wanneer het niet wordt weggepoetst, maar juist op z’n allermooist wordt vastgelegd.