Naaktfotografie is not for the faint hearted. Het vraagt lef om je helemaal uit te kleden en je bloot te geven voor de lens. Je stelt je kwetsbaar op, je laat je onzekerheden zien, en tegelijkertijd kan het ongelofelijk krachtig zijn. Maar het kan alleen krachtig worden als je de juiste fotograaf kiest. Iemand die jou ziet, jou respecteert, en die weet waar de grens ligt tussen fotograferen en meedoen.
Ik leg je uit waar je op moet letten, waarom ik werk met een strikte no-touch policy, en waarom ik niets heb met zogenaamde POV-shoots.
Vertrouwen is alles
Wanneer je naakt voor een camera staat, voel je het meteen als een fotograaf je niet serieus neemt. Het verschil tussen iemand die je begeleidt en iemand die vooral naar je borsten zit te gluren en opmerkingen over je kont maakt merk je binnen tien seconden.
Een goede fotograaf luistert naar je. Hij vraagt wat je wilt, maar ook wat je absoluut níet wilt. Hij legt zijn aanpak uit, laat voorbeelden zien, en geeft je de ruimte om altijd terug te schakelen. Dat is een wereld van verschil met de types die meteen beginnen over “spannendere dingen proberen”.
Grenzen zijn geen discussiepunt
Bij mij zijn er een paar harde regels:
- No-touch policy. Ik raak je niet aan. Nooit. Niet om je haar goed te leggen, niet om je arm te draaien, niet om je benen verder uit elkaar te zetten. Alles gaat met woorden of ik doe een houding voor.
- Leeftijdsgrenzen. Naakt vanaf 18, pornografisch vanaf 21. Klaar. Die 21 jaar zijn hier geen wet. Maar het is mijn grens. Mijn wet. Mijn grenzen tellen ook.
- Alles volgens afspraak. Spreken we af dat je geen open benen wilt? Dan gebeurt dat ook niet. Willen we wél expliciet werk maken, maar hou je de foto’s privé? Dan blijft het privé.
Dat zijn geen details, dat is de basis.
Een praktijkvoorbeeld
Een content creator vroeg ooit heel direct: “Kun je foto’s maken waarop iemand mij vingert?”
Ik ben daar niet tegen — zulke beelden kunnen rauw, opwindend en eerlijk zijn. Maar niet met mijn vingers. Ik ben de fotograaf, geen deelnemer.
Gelukkig was haar man erbij. Hij ging voor haar zitten, zij deed haar benen uit elkaar, legde een voet op zijn schouder, en ik fotografeerde langs zijn arm heen. Op de foto zie je alleen haar lijf, haar gezicht vol overgave en zijn vingers die verdwijnen tussen haar benen. Voor de kijker lijkt het alsof jíj degene bent die haar vingert. Doel bereikt. Nergens voor nodig dat ik aan je zit.
Dat is voor mij de essentie: jij mag jezelf helemaal geven voor de camera, maar ik blijf altijd maker. Mijn lijf hoort niet in jouw foto. Of het moet op afstand zijn, in een niet direct seksuele context. Verder als de onderstaande foto gaat het bij mij in elk geval niet.
Het probleem met POV-shoots
En hier komen we bij het fenomeen POV-shoots (Point of View). Het idee: de fotograaf filmt of fotografeert alsof hij zelf de partner is. Zijn lijf en soms zijn piemel komen in beeld. Het moet lijken alsof de kijker degene is die seks heeft, vingert of pijpt.
Kijk, als dat je ding is en iedereen heeft er vrede mee:...ga je gang. Eerst met de camera in de hand, daarna op statief met een afstandsbediening. En voor je het weet heeft de fotograaf écht seks met je — terwijl de camera meedraait.
Als iedereen die erbij is dat wil en dat vooraf zo is afgesproken, prima. Maar dan is het voor mij geen fotoshoot meer maar gewoon een sekssessie met beelden erbij. Waar ik me dan aan stoor is dat het nog vaak onder de vlag “fotografie” wordt verkocht. Voor mij ís het geen fotografie meer, het is gewoon seks. En dat mag hoor, echt, maar noem het dan ook zo. Maar je neukt je model of je klant. Punt. Het feit dat je daarnaast een camera bedient maakt het nog geen hogere kunstvorm.
Ik ben fotograaf. Ik registreer, ik vang emoties en lichamen in beeld, soms rauw en expliciet, soms subtiel. Maar ik doe niet mee. Zodra mijn piemel in jouw mond of mijn hand tussen jouw benen belandt, ben ik mijn rol als maker kwijt. En dat gaat regelrecht in tegen mijn no-touch policy.
Na een shoot met mij loop je de studio uit als uiterst gerespecteerd model of klant, soms als vriend(in), maar nooit als trofee.
Waar je als model op moet letten
- Vraag naar de werkwijze. Hoe gaat een shoot precies? Is het duidelijk, professioneel en zonder dubbele bodems?
- Check het portfolio. Zie je vooral kunstzinnige foto’s, of ook halfslachtige “selfies” met de fotograaf zelf in beeld? Dan weet je genoeg.
- Luister naar recensies. Hoe beschrijven andere modellen de sfeer? Voelden ze zich veilig?
- Durf nee te zeggen. Als je fotograaf tijdens de shoot meer wil dan afgesproken, loop weg. Ren weg!
Tot slot
Naaktfotografie kan een van de mooiste ervaringen in je leven zijn. Je lichaam op beeld, krachtig, sensueel, kwetsbaar en echt. Maar dat lukt alleen met een fotograaf die je grenzen respecteert.
Daarom werk ik met strikte regels, een no-touch policy en een duidelijke grens: ik fotografeer, jij beleeft. Geen POV, geen stiekeme handjes, geen “per ongeluk” erectie die ineens onderdeel van jouw shoot wordt.
Wil je seks op camera? Kan hoor, maar niet met mij. Neem vooral iemand mee voor dat doel. Wil je kunst, erotiek en rauwe eerlijkheid zonder dubbele agenda? Dan ben je bij mij aan het juiste adres.
Kies voor een fotoshoot waarin jouw grenzen voorop staan. Met een no-touch policy en open communicatie creëren we samen beelden die echt van jou zijn.